Kompleks jot atomowo

Karykatura afery Vanunu z brytyjskiego Guardiana: "Tacy ludzie są niebezpieczni."

Iran kontra Izrael – o czym media każą ci zapomnieć
Media otrzymały rozkaz by skupić się na Iranie
http://whatreallyhappened.com/WRHARTICLES/IranvIsrael.php
tłumaczyła Ola Gordon 10.1.2010

Mordechai Vanunu, żydowski bohater przeciw-atomowy

Oto podsumowanie tego, co powinniśmy zapomnieć:
1. Wiosną ubiegłego roku, Rose Gottemoeller, zastępca sekretarza stanu i główny negocjator Waszyngtonu ds. broni jądrowej, poprosiła Izrael o podpisanie Traktatu o Nierozprzestrzenianiu Broni Jądrowej – Izrael odmówił.
2. ONZ przyjęła rezolucję wzywającą Izrael do podpisania Traktatu i poddaniu się kontroli – Izrael odmówił.
3. MAEA poprosiła Izrael o podpisanie Traktatu i poddania się kontroli – Izrael odmówił
4. Formalne zgłoszenie Iranu do MAEA o planowanej budowie zapasowego obiektu podkreśla, że Iran stosuje się do Traktatu wcześniej przezeń podpisanego
5. Iran pozwala MAEA na inspekcję wszystkich swoich obiektów.
6. W przeciwieństwie do usprawiedliwienia swoich twierdzeń, wydaje się, że USA i Izrael były zaskoczone oświadczeniem Iranu. Rozumowanie jest proste. Gdyby USA lub Izrael poinformowały o istnieniu nowego obiektu zanim Iran powiadomił MAEA, ustawiłoby to Iran w defensywie. Obecnie USA i Izrael wydają się nie nadążać, wątpiąc w prawdziwość oświadczeń Izraela, który “posiada wiedzę”, że Iran stanowi zagrożenie nuklearne.
7. MAEA i wszystkie 16 agencji wywiadu USA są zgodne, że Iran nie buduje i nie posiada broni nuklearnej.
8. W 1986 Mordachai Vanunu ujawnił i pokazał zdjęcia tajnej izraelskiej fabryki broni jądrowej pod reaktorem w Dimonie.
9. Izrael spreparował takie same oskarżenia wobec Iraku, jakie czyni teraz wobec Iranu, co doprowadziło do zbombardowania przez Izrael elektrowni w Osirik. Po inwazji z 2003, międzynarodowi śledczy zbadali ruiny elektrowni w Osirik i nie znależli dowodów na istnienie tajnej fabryki broni.
10. ONZ opublikowało Goldstone Report, oskarżający Izrael o 37 przestępstw wojennych i zbrodnie przeciwko ludzkości w Strefie Gazy w tym roku. Izrael potępił raport jako “antysemicki” (choć sędzia Goldstone sam jest Żydem), a Stany Zjednoczone będą blokować skierowanie raportu do Trybunału Zbrodni Wojennych w Hadze, co sprawi, że rząd USA stanie się współwinnym.
Teraz każdy z nas musi stać się Joe Wilsonem. Musimy stanąć i krzyczeć, “kłamca” na każdego polityka i każdego kretyna w mediach, który zachęca do wojny w Iranie. Musimy zachowywać się tak, dopóki zrozumieją, że nie pozwolimy się oszukiwać. Izrael chce wysłać wasze dzieci na śmierć w Iranie, a WY jesteście jedynymi, którzy mogą je zatrzymać. Wklej ten komentarz na strony społecznościowe.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Zdjęcia Vanunu z Dimony
http://www.serve.com/vanunu/dimona/pix.html
Piotr Bein 11.1.2010

Nazwany później „zdrajcą kraju” przez Szimona Peresa, pod koniec 1985 r. tuż przed odejściem z Dimony, gdzie ten marokański Żyd pracował jako technik, Mordechai Vanunu zrobił ok. 60 zdjęć w tajnych, podziemnych pomieszczeniach produkcji broni nuklearnej. Równolegle z pracą w Dimonie, Vanunu studiował filozofię na Uniwersytecie Ben Gurion, przez co zaangażował się w politykę pro-palestyńską i izraelski ruch przeciw wojnie.  Po odejściu z Dimony, Vanunu dołączył do antynuklearnych chrześcijan w Australii i ochrzcił się na anglikanina. Niezależny dziennikarz pochodzenia kolombijskiego Oscar Guerrero przekonał Vanunu, by opublikować zdjęcia i szczegółowe informacje o Dimonie. Vanunu pojechał więc do dziennika Sunday Times w Londynie, następnie do Rzymu, skąd porwał go Mosad jeszcze przed publikacją w Sunday Times.

Rewelacje Vanunu w londyńskim Sunday Times

Artykuł Sunday Times (5.10.1986) podał za Vanunu, że Dimonę unowocześniono kilka razy dla  większej produkcji plutonu — 1,2 kg tygodniowo w 1985 roku, dosyć do produkcji do 12 głowic nuklearnych rocznie, przez co zrewidwano zdolność nuklearną Izraela z nielicznych do 100-200 głowic, od taktycznych do strategicznych, zdolnych zniszczyć całe miasta. To plasowałoby wtedy Izrael jako piątą-szóstą potęgę atomową. Vanunu opowiedział też o tym, jak eksperci USA na inspekcji Dimony w l. 1960-tych zostali zmyleni fałszywymi ścianami  ukrywającymi windy, nie odkrywając tajnych podziemnych kondygnacji. http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/3640613.stm

Izraelska symulacja tajnych zakładów Dimona
na podst. relacji i zdjęć Vanunu:

Ciekawy szczegół w opisie do ww. filmiku
Izrael kłamał, że zbudowany przez Francję reaktor uranowy i przerabianie plutonu w Dimonie na Pustyni Negev to produkcja magnezu, czy fabryka tekstyliów. Za uran z Płd. Afryki Izrael płacił technolgiami i ekspertyzą, które pozwoliły zbudować apartheid. W 1979 r. satelity USA sfotografowały próbę atmosferyczną bomby atomowej nad Oceanem Indyjskim przy Płd. Afryce. Udział Izraela szybko zatuszował specjalne dobrany komisja naukowców, zmylana co do istotnych szczegółów. Potem źródła izraelskie przyznały: „faktycznie były trzy próby izraelskich zminiaturyzowanych nuklearnych pocisków artyleryjskich”.

Cindy

Cindy (Cheryl Ben Tov) mosadowska Mata Hari

26-letnia agentka Mosadu, Cindy, „Amerykanka” żydowskiego pochodzenia Cheryl Ben Tov (nazw. panieńskie Hanin) zwabiła Vanunu z Londynu w rzekome bezpieczeństwo do „siostry” Cindy w Rzymie, skąd porwał go Mosad i odstawił do Izraela. Dwóch agentów obezwładniło Vanunu, gdy ten wszedł do mieszkania w Rzymie, a „siostra” dała mu zastrzyk. Agenci zabrali Vanunu motorówką na statek marynarki izraelskiej, pozujący na stary frachtowiec. Cindy była z nimi w rejscie do Izraela. Załoga później narzekała, że ona była chamska, panoszyła się i zużyła cenną wodę na prysznice. http://www.sptimes.com/2004/03/21/Worldandnation/The_spy___and_the_man.shtml

Urodzona i wychowana na Florydzie, Hanin przeszła służbę w armii Izraela przed zwerbowaniem do Mosadu. Goniona wścibskością reporterów, półtora roku po porwaniu Vanunu, Cindy opuściła Izrael i osiadła na Florydzie z mężem od 1985 roku, majorem Mosadu. Mieszkają na ekskluzywnym golfowym osiedlu k. Orlando w ranczerze wartości parę milionów dolarów. Renta z Mosadu po zdemaskowaniu Cindy jako wabia Vanunu częsciowo pokrywa jej życie, ale chyba więcej zarabia jako agentka nieruchomości, podczas gdy Vanunu wleką po sądach i więzieniach. Rodzina Ben Tov nie żałuje na obóz skautów w Atlancie w stanie Georgia, gdzie ich dwie córki co rok latem uczą się o syjonizmie od izraelskich nauczycieli i spotykają żydowską młodzież z całego USA  http://www.timesonline.co.uk/tol/news/article830184.ece
podczas gdy Vanunu nie wolno spotkać się z upatrzoną Norweżką, potencjalną partnerką na resztę życia  http://www.belfasttelegraph.co.uk/news/world-news/israeli-nuclear-whistleblower-mordechai-vanunu–arrested-14616162.html

Zdjęcia Cindy z mężem:  http://www.paltelegraph.com/photo-story/world-stories/576-messing-with-the-mossad-because-big-brother-wont-rsvp
Zdjęcia zrobiono m.in. w Polin tj. Polsce: http://www.danheller.com/hungary-grp-bentov.html

Cytowany przez St. Petersburg Times (21.3.2004) reporter Melman z izraelskiej gazety Ha’aretz uważa, że nie chodzi o zachowanie tajemnic Izraela, tylko o odwrócenie uwagi od jego programu nuklearnego w dobie nagonki na takie programy Iranu, Korei Płn. i in. państw. Izraelscy oficjele „chcą obniżyć profil kraju, lecz przez mówienie o tym, co zrobiliby [Vanunu], wypuszczają bumerang, który może przyciągnąć burzę.”

A zasłużył się Izrael w proliferacji broni radioaktywnej, w tym pocisków konwencjonalnych ze zubożonego uranu (ZU). Pierwsze bojowe testy pocisków ppanc ze ZU były w wojnie Izraela z Egiptem. W katastrofie samolotu towarowego linii izraelskich El Al pod Amsterdamem podejrzewano wyzwolenie tajnie przewożonych materiałów radioaktywnych, w dodatku do skażenia z przeciwwag samolotu wykonanych z ZU. Potem Izrael trzymał tempo zastosowań ZU w rozmaitych bombach penetrujących twarde cele. W lipcu 2006 r. użył broń uranową w Libanie, we wrześniu 2007 r. zbombardował bronią uranową „podejrzewany reaktor atomowy” Al Khibar w Syrii, a w masakrze Gazy w grudniu 2008 r. też użył tej broni, obok innych zakazanych konwencjami.  http://piotrbein.wordpress.com/2010/01/05/dirty-uranium-weapons-cover-ups/
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Izrael: Mordechai Vanunu znów w areszcie
http://cia.bzzz.net/izrael_mordechai_vanunu_znow_w_areszcie
Yak 29.12.2009

Mordechai Vanunu, człowiek, który spędził 18 lat w więzieniu za ujawnienie izraelskiego programu zbrojeń jądrowych, otrzymał karę aresztu domowego. Sąd ma rozpatrzyć zarzuty dotyczące podejrzenia o złamanie warunków zwolnienia z 2004 r. Vanunu ma zakaz kontaktowania się z obcokrajowcami.

Jak powiedział rzecznik policji, Vanunu miał się spotkać z „wieloma obcokrajowcami”. Nie podano o kogo chodzi. Jednak jak powiedział adwokat działacza pokojowego, chodzi o obywatelkę Norwegii, z którą Vanunu się spotyka. Kobietę przesłuchiwała policja.

Już w 2007 r. skazano go na sześć miesięcy więzienia za rozmawianie z nie-Izraelczykami. Pisaliśmy o tym tutaj. Mordechai Vanunu był inżynierem w elektrowni jądrowej w Dimona. W 1986 r. Mordechai został porwany z Włoch przez służby specjalne Izraela i oskarżony o przekazanie zagranicznym dziennikarzom „tajemnic państwowych”. Wówczas, program objęty był najwyższą tajemnicą. Władze Izraela przyznały się do posiadania broni jądrowej dopiero w 2000 r.

Przemawiając dziś w sądzie w języku angielskim – Vanunu odmawia posługiwania się jęz. hebrajskim w proteście przeciw temu jak jest traktowany – powiedział: „Państwo Izrael ma 200 bomb wodorowych, broń atomową i neutronową. Władze nie potrafią się do tego przyznać. Ale nie brakuje im odwagi, żeby mnie wsadzić do więzienia.”

+++++++++++++++++++++
Mordechaj Vanunu na wolności ale nie całkiem…
tłum. © Paweł Zasuń i Piotr Bein Zielone Brygady nr 9 (199), wrzesień 2004 http://zb.eco.pl/publication/mordechaj-vanunu-na-wolnosci-ale-nie-calkiem-p1064l1

Mordechaj Vanunu, izraelski działacz antynuklearny, domaga się dla siebie wolności słowa, stowarzyszeń i podróży.

Spędził on 18 lat w więzieniu za mówienie prawdy na temat izraelskiej broni nuklearnej. Ponad 11 lat przesiedział w małej celi o wymiarach 1,8 na 2,7 m. Łącznie przez 13 lat znosił zamknięcie w samotności. Po latach okrutnego traktowania, wyszedł z więzienia 21 kwietnia 2004 roku i zamieszkał w katedralnym kościele anglikańskim św. Jerzego, we wschodniej Jerozolimie.

Rozmawiając z mediami przeciwstawia się zakazom kontaktów z obcokrajowcami nałożonym na niego przez władze Izraela na okres 6 miesięcy od jego uwolnienia. Przez rok zabroniono mu również opuszczania kraju. W roku 1986 Vanunu ujawnił dziennikarzom „Sunday Times” w Londynie, że rząd Izraela wykorzystuje reaktor, zbudowany w ramach programu „Atom dla Pokoju”, by produkować materiał radioaktywny dla broni nuklearnej. Vanunu powiedział, że na wyposażeniu armii Izraela znajduje się 100 – 200 sztuk broni nuklearnej, włącznie z potężną bronią wodorową i neutronową. Bombę neutronową zaprojektowano w celu maksymalizacji ofiar w ludziach, a minimalizacji uszkodzeń budynków.

Vanunu powiedział: Broń wodorowa nie ma żadnego usprawiedliwienia, nie jest potrzebna do obrony Izraela. Ta broń wodorowa to istne narzędzie Holocaustu. Może zostać użyta jedynie do zabicia niewinnych cywilów w miastach. Jako pracownik przy reaktorze w Dimona w Izraelu, Vanunu twierdzi, że emisje wypuszczano jedynie wtedy, gdy wiatr wiał w kierunku Jordanu, a reaktor obsługiwano przez 40 lat bez jakiejkolwiek kontroli zza granicy lub ze strony rządu czy parlamentu Izraela: Nikt nie mówił głośno, co się tam działo.

Po wywiadzie dla „Sunday Times” młoda Amerykanka zwabiła Vanunu do Rzymu. Twierdzi on, że czekali tam na niego porywacze włoscy, francuscy i angielscy, reprezentujący niektóre z państw-zwolenników nuklearnej proliferacji podczas zimnej wojny.

Vanunu ma nadzieję opuścić Izrael jak najszybciej: Nie czuję się bezpieczny. Grożą zamachem na moje życie. Ma nadzieję odwiedzić swoich zwolenników, w tym przybranych rodziców w Minnesocie oraz wiele osób w USA, które poznał korespondencyjnie i poprzez kontakty z młodszym bratem, Meirem Vanunu i innymi członkami rodziny, którzy odwiedzali go w więzieniu. Prawo do podróży i pływania w morzu pozostają dla niego taką samą nadzieją, jak nadzieja na świat wolny od zagrożenia atomowego ze strony jakiegokolwiek państwa.

Sunny Miller
prezes Traprock Peace Center
Deerfield, Massachusetts, USA
tel. 413 773-7427
17.8.2004

PRZYPISY TRAPROCK PEACE CENTER

* Zapraszamy media do kontaktu z Vanunu i do publikacji wywiadów. Wywiad z 14 sierpnia można posłuchać i przeczytać na http://www.traprockpeace.org/mordechai_vanunu.html
* Sunny Miller jest Prezesem Traprock Peace Center w Deerfield, w Massachusetts, gdzie wiele osób współpracuje ze sobą na rzecz nuklearnego rozbrojenia, inspekcji uzbrojenia oraz protestu bez przemocy, jako narzędzia do osiągnięcia praw człowieka oraz ekonomicznej sprawiedliwości.
* Podziękowania dla Mike’a Gorse’a za przetłumaczenie wywiadu i dla naszego sąsiada, Hattie Nestel, za poświęcenie się dla popierania wolności i praw Mordechaja Vanunu.

+++++++++++++++++++
Jądrowy potencjał Izraela
John Steinbach „Israel’s Nuclear Arsenal”  http://www.globalresearch.ca/articles/STE203A.html
tłumaczył Piotr Bein Zielone Brygady nr 3-4 (205-206) 2005 http://zb.most.org.pl/publication/jadrowy-potencjal-izraela-p769l1

Mając 200 do 500 bomb termojądrowych i zaawansowany system ich przenoszenia, 5-ta potęga atomowa Izrael po cichu prześcignął Zjednoczone Królestwo i może rywalizować z Francją i Chinami co do wielkości i zaawansowania swego uzbrojenia jądrowego. Chociaż Izrael ma mały arsenał nuklearny w stosunku do USA i Rosji, które posiadają po ponad 100 tys. głowic nuklearnych, to jednak jest on główną potęgą atomową i powinien być publicznie wskazany jako taka.

Bez względu na dokładną ilość, nie ma wątpliwości, że izraelskie bomby nuklearne należą do najbardziej zaawansowanych na świecie i są zaprojektowane do „toczenia wojen” na Bliskim Wschodzie. Część z nich to „bomby neutronowe” – zminiaturyzowane bomby nuklearne, zaprojektowane na maksimum promieniowania gamma z jednoczesnym minimum skutków podmuchu i długoterminowego promieniowania. Są więc w zasadzie przeznaczone do zabijania ludzi, a zostawiania obiektów nietkniętymi. Broń atomowa obejmuje też pociski balistyczne i bombowce, które mogą dolecieć do Moskwy.

Bomby są wielkości od „niszczycieli miast”, większych niż bomba hiroszimska, po taktyczne mini bomby atomowe. Izraelski arsenał broni masowego rażenia znacznie przewyższa rzeczywiste czy potencjalne arsenały wszystkich państw Bliskiego Wschodu razem wziętych. Jest przytłaczająco większy niż możliwa potrzeba „odstraszenia”.

Wielu bliskowschodnich aktywistów pokojowych ma opory dyskutować (nie mówiąc o kwestionowaniu) o izraelskim monopolu na broń atomową w regionie, co często powoduje powstawanie niekompletnych i niepoinformowanych analiz oraz wadliwych strategii aktywizmu. Postawienie kwestii izraelskiej BMR bezpośrednio i uczciwie przed opinią publiczną i w planach działań miałoby kilka korzystnych skutków. Po pierwsze, pokazałoby zasadniczy element destabilizacji na Bliskim Wschodzie, który napędza tam wyścig zbrojeń i zmusza państwa do osiągania własnego poziomu „odstraszenia”.

Po drugie, wyeksponowałoby groteskowy podwójny standard, w którym USA i Europa potępiają Irak, Iran i Syrię za rozwój BMR, jednocześnie chroniąc i legitymizując głównego sprawcę wyścigu. Po trzecie, zdemaskowanie nuklearnej strategii Izraela skupiłoby uwagę międzynarodowej opinii publicznej, dając większą presję na rozbrojenie izraelskiej BMR i negocjacje sprawiedliwego pokoju w dobrej wierze. W końcu, Izrael bez broni atomowej przybliżyłby urzeczywistnienie Bezatomowego Bliskiego Wschodu, a szeroką regionalną umowę pokojową uczyniłby o wiele bardziej prawdopodobną. Nie ma szans na faktyczne rozwiązanie konfliktu izraelsko-arabskiego, jeśli i dopóki społeczność światowa nie zweryfikuje tajnego programu nuklearnego Izraela. Izraelskie społeczeństwo może nawet liczy na to u schyłku ery Szarona.